Բայց վերջերս հասկացա մի բան, որ իմ անձի մեջ իր անվան սրբութոյւնն ինձանից է կախված:
- Արդյոք իմ անձի մեջ ես սու՞րբ եմ պահում ԻՐ անունը, թէ՞ դա այդքան էլ կարևոր չի:
- Արդյոք իմ անձի մեջ իր խոսքն ու կամքը կարևո՞ր է, պահու՞մ եմ իր խոսքն ու ապրում դրանով, թէ՞ ոչ:
- Արդյո՞ք ՆԱ իմ համար այդ ամենասուրբ հեղինակությունն է որին լսեմ, իր պատվիրաններով ապրեմ ու ինքս ինձ չվնասեմ, թէ՞ ոչ:
Այ այս բաների համար ենք ասում "թող սուրբ լինի քո անունը» իմ սրտի մեջ, ու բոլոր մարդկանց սրտերի մեջ:
No comments:
Post a Comment