Ինչ պիտի խնդրեք ձեր աղոթքներում և ինչու՞ նրանք միշտ չեն պատասխանվում:

Նկատե՞լ էք որ շատ ժամանակ Քրիստոնեա մարդիկ տասնամյակներով եկեղեցի էն գնում, աղոթում, կարծես թէ ընդհանուր առմամբ ազնիվ կյանքով են ապրում, բայց ոնց որ թէ ոչինչ չի փոխվում իրենց կյանքերում: Ինչու՞

Այս Կիրակին մեր եկեղեցում կոչվում է Անիրավ Դատավորի Կիրակի, որի իմաստն է հարատև լինել աղոթքի մեջ: Նաև Կիրակնօրեա ընթերցվածքի մեջ ուշադրություն դարձրեք Տէր Հիսուսի, թէրևս ամենաշրջադարձային հայտարարությանը, թէ "Երկնքի Արքայությունը ձեր մեջ է:" Ղուկաս 17:21

Անիրավ Դատավորի մասին կարդացեք Ղուկաս 18:1-8 համարներում: Սա մի ամբողջ դասագիրք է, որն ավարտվում է ևս մի շատ անսպասելի հայտարարությամբ: "իսկ երբ մարդու Որդին գայ, արդեօք երկրի վրայ հաւատ կը գտնի՞" ................ Լսեցի՞ք: --- Ինչու Հիսուսը չի ասում երբ մարդու Որդին գա եկեղեցի կգտնի՞, աղանդ կգտնի՞, եպիսկոպօս ու քահանա կգտնի՞: Էրէվում ա էտ ամեն ինչը կլինի իր տեղում, բայց Հիսուսն ասում է հավատք կգտնի՞:

Չկա Քրիստոնեություն առանց իսկական հարատև աղոթքի: Չկա քրիստոնեություն առանց աղոթքի, որն ասվում է խոնարհությամբ, ուշադրությամբ և գալիս է սրտի խորքից:

Սիրելի եղբայրներ ու քույրեր, որ մտածում էք ձեր կյանքերի մասին լրջորեն և փնտրում սիրով լի ու շիտակ հարաբեություն Նրա հետ, որ ձեզ կյանք տվեց և որին դուք ասում էք Հայր մեր.... ---- Կարդալով անիրավ դատավորի մասին առակը մենք տեսնում էնք որ նույնիսկ անաստված ու անբարտավան դատավորը կարող է արդար դատ անել, որպէսզի այրի կինն "անընդհատ չգայ եւ ինձ չանհանգստացնի” Ղուկաս 18:5

Ինչ էնք մենք խնդրում աղոթքի մեջ և ինչպես:

Նախքան այս հարցին մոտենալը, եկեք մի բան հստակ նկատենք: Մեզանից շատերը բարորություն են համարում այս աշխարհի նվաճումները - լավ տուն, մեքենա, լավ գործ, կյանք առանց հիվանդության, լավ ընտանիք, փող, իշխանություն և գովեստի խոսքեր լսել մեր շուրջի մարդկանցից (օրինակ որ մարդիկ selfie-ներ են դնում Ֆեյսբուկում որ իրեն ընկերնեն ասեն թէ ինչ լավ էս դու) : Իսկ Աստված մեր բարորությանը նայում է հավիտենականության տեսանկյունից: Թէ արդյոք այս բանը եթե մեզ տրվի լա՞վ է մեզ համար հավիտենականության տեսանկյունից թէ ոչ: Մենք նայում էնք ժամանակավորի տեսանկյունից իսկ ՆԱ հավիտենական բարիքի տեսանկյունից:

Երբ դուք աղոթքի մեջ խնդրում էք որ ասենք թէ լոտո շահեք, դուք անկեղծորեն գիտե՞ք, դա լավ է ձեզ համար թէ ոչ. Ինչ գիտեք, 2 ամիս հետո դուք այդ փողով ինչ փորձանք կբերեք ձեր կամ ձեր երեխաների գլխին: Երբ դուք հիվանդանում էք, թվում է թէ վատ բան է չէ՞: Առնվազն անցանկալի է: Բայց անկեղծ ասեք, հավիտենականության տեսակետից դուք արդյոք գիտե՞ք դա լավ է ձեզ համար թէ ոչ: Ինչ իմանաս, թերևս հիվանդությունը քեզ ետ է պահում մի այլ մեծ ծուղակից որի մեջ պիտի ընկերի եթե առողջ քայլերի: Ահա մի օրինակ: Պատկերացրեք մի ալկոհոլիկ, որ նոր նոր բուժվում է ալկոհոլիզմից, աղոթում է որ գինու և կոնյակի գործարանի պահեստում բանվոր ընդունվի: Եթե դուք Աստուծո տեղը լինեիք, այդ աղոթքին դրական կպատասխանեիք թէ՞ ոչ:

Հիմա տեսնում էք, մենք իրականում չգիտենք թէ մեզ համար ինչն է լավ և ինչը վատ: Եթե Տէրը մեզ մի բան չի տալիս, թէրևս ետ է պահում մի ավելի մեծ վտանգից եթե դա մեզ տրվեր: Իսկ եթե մեկին շատ ավելի է տալիս, թէրևս այդ մարդուն առիթ է տալիս որ նա հասկանա որ շատ ունենալու մեջ չէ ուրախությունը, այլ բաժանելու մեջ, քանի որ այս ամենը միայն այս աշխարհին են պատկանում և ժամանակավոր են:

Հետևաբար, սիրելի ընթէրցող, միակ բանը որ մենք կարող էնք հանգիստ խղճով խնդրել դա իր բարեխնամ ողորմությունն է, ինչպես հին ավանդական աղոթքը: "Տէր Հիսուս Քրիստոս, Որդի Աստուծո, ողորմեա ինձ, մեղավորիս:" Սրանից ավել եթե մենք մի բան էնք խնդրում առանց իմանալու դրա լավի ու վատի մասին (հավիտենականության տեսանկյունից), ո՞ր հայրը քար կտա իր զավակին..... հացի փոխարեն:

Աստված չի շնորհի մեր խնդրվածքները եթե դրանք վնաս էն մեզ, ինչպես և ծնորղները խորոված չեն տալիս անատամ նորածնին:

Նկատե՞լ էք որ աղոթքի ժամանակ միտքը թափառում է: Փորձեք այս աղոթքն ասել դանդաղ 20 անգամ (Տէր Հիսուս Քրիստոս, Որդի Աստուծո, ողորմեա ինձ, մեղավորիս:) ու տեսեք թէ ինչ ինչ պատմություններ կանցնեն ձեր մտքով: Ինչու՞ Որովհետև, էրէվում ա մեկը կա, որ չի ուզում որ դուք ուշադիր աղոթք անեք և ամեն բան փորձում է որ ձեր միտքը ցրի: Այո, նա՝ չարը, կարող է ազդել ձեր մտքի վրա, եթե դուք թույլ տաք: Միշտ հիեք թէ ինչ պատահեցին սերմնացանի առակի մեջ ճամփեզերքին ընկած սերմերին: Ո՞վ գողացավ:

Եկեղեցու սուրբ հայրերն ասում էն (սրանք մարդիկ էն որ խոնարհությամբ հասել էն հոգևոր այնպիսի բարձունքների, որ վեր էն մեր պատկերացումներից), որ աղոթքը դա հանգիստ ու մեդիտատիվ պրոցես չի, այլ պայքար է, որի ժամանակ մարդկային միտքը ձգտում է կենտրոնացած մնալ: Մինչդեռ թշնամին փորձում է ցրել այդ միտն ու աղոթքը դարձնել մեխանիկորեն ասված, արտաքին մի երևույթ: Պատկերացրեք, որ դուք ձեր աշխատավայրում գնում էք ղեկավարի գրասենյակ ու իրեն պիտի հաշվետվություն ներկայացնեք կամ մի բան խնդրեք: Մինչդեռ խոսում էք ձեր միտքն այլ տեղ է, իսկ աչքերը պատունից դուրս են նայում: Սա ընդունելի՞ կլինի ղեկավարի կողմից: Իսկ Աստուծո՞

Հետևաբար սիրելի ընթերցող, մինչ այս Կիրակի դուք շատ օգտակար խոսքեր կլսեք մեր եկեղեցիներում հարատև աղոթքի մասին, երկու բան եկեք միշտ մտքներիս առաջ պահենք:

1. Ինչ էնք խնդրում աղոթքի ժամանակ. Այն ինչ խնդրում էք, դուք գիտե՞ք արդյոք, դա ձեզ օգտակա՞ր է թէ ոչ: Օրինակ ես այլևս չգիտեմ:

2. Որքան ջանք էնք թափում ուշադրությամբ աղոթելու համար: Դուք թողնում է՞ք որ ձեր միտքը թափառաի ու մեխանիկորեն ասում էք Հայր մեր, որ հերկինս ես.... թէ՞ քրտնում էք միտքը միայն Հոր ուշադրության վրա պահելու համար: