Սբ. Ծննդյան Նախատոնակ - Մարիամի և Հովսեփի դժվարությունները մեզ օրինակ

Մի քանի ժամից կսկսվեն Սբ. Ծննդյան տոնակատարությունները: Մտածում եմ Մարիամի ու Հովսեփի մասին: Նազարեթից մինչև Բեթղեհեմ ճանապահը, որ նրանք անցնում էին մարդահամարի համար, մոտ 130 կիլոմետր է: Մարիամը 9 ամսեկան հղի էր ու ձմեռվա ցրտին այս ճանապահը պիտի անցնեին: Դա կարող էր տևել 4-7 օր: Մենք նույնիսկ չգիտեն, նրանք գոնե ավանակ ունեին թէ ոտքով էին քայլում, որովհետև գիտենք որ աղքատ էին: Մի ուրիշ հարթությույն էլ կա, որ հաճախ չենք նկատում: Հովսեփը Մարիամի հետ Բեթղեհեմ էր գնում, որովհետեվ իրենք Դավթի տնից էին, ով Բեթղեհեմցի էր: Դավթի տոհմը արքայական մեծ տոհմ լինելով, պետք է ենթադրել որ Հովսեփը հավանաբար Բեթղեհեմում պետք է որ բարեկամներ, ազգականներ ունենար: Ու նրանցից ոչ մեկը իրենց դուռը չեն բացում նրա ու 9-ամսեկան հղի կնոջ առայ: Ինչու՞ Մի կարծեք որ Մարիամի համար հեշտ է եղել: Պատկերացրեք, Հովսեփն ու Մարիամը նշանված են, Մարամը գնում ա Եղիսաբեթի մոտ ու այնտեղից գալիս ա արդեն մի քանի ամսեկան հղի, հրեշտակն արդեն իրեն ավետել էր: Հովսեփը երազ է տեսնում թէ "դա Սուրբ Հոգուց է:" Բայց դե բարեկամները, հարևաններն ու գյուղացիներն էլ հո երազ չէին տեսել: Հովսեփ դե արի ու բոլորին բացատրի թէ իմ կինը սուրբ է, այս հղությունը Սբ. Հոգուց է: Պատկերացնում էք՞ ինչ դժվար է եղել իրենց համար: Ձեր հարևանի նշանածը գնար ուրիշ քաղաք ու մի քանի ամսից հղի գար ու ձեր հ հարևանը տարածեր թէ չէ չէ, ստեղ մեղք չկա, այլ սա Աստուծո գործն է, քանի՞ հոգի կհավատար: Դուք կհավատաի՞ք: Հիմա պատկերացրեք խեղճ Մարիամը: Գաբրիել հրեշտակն ասում է, "Տերը քեզ հետ է, ով շնորհընկալ," բայց դրանից հետո, տառապանք, աղքատություն, ամոթ, 9-ամսեկան վիճակին ձմեռվա կեսին պիտի 120-130 կիլոմետ ճանապահ անցնի էդ խեղճ աղջիկը: Գալիս են հասնում են տեղ, մեկը դուռը չի բացում որ ներս ընդունեն: Մեկի խիղճը չի տանում որ ասի, գոն էս աղջիկը հղի ա, իրեն տեղ տանք: Չէ, բոլորն իրենց արդարի տեղ են դրել... Տեղ չկա: Ու ես 9-ամսեկան հղի աղջիկը գնում ու ծծնդաբերում ա սառն ու ցուրտթ գոմի մեջ, երեխային էլ դնում խանձարուրի մեջ: Մեզանից ով էլ լիներ երևի 1000 անգամ ասել էր, "բա ասում էիր Աստված իմ հետ է՞.... Մի՞ թէ մի այլ ճանապահ ձև չկար այս ամենի համար:" "Իսկ Մարիամը այս բոլոր ասուածները պահում էր իր մէջ եւ իր սրտում խորհում" (Ղուկաս 2:19)

Ինչքան էլ անսպասելի լինի այս ամենը, այս բոլորը Աստուծ Որդու ծննդյան պատմության մասն են կազմում: Շարունակությունն արդեն գիտեք: Դժվա՞ր է այս ամենը մարսել համաձայն այս աշխարհի բանականության ու հասկացողության: Այո՛ Թերևս ըստ աշխարհի բանականության՝ անհնար: Բայց հոգևոր խորհուրդներն աշխարհիկ բանականությամբ երբեք չենք կարող հասկանալ: Ինչ լավ է սա պատմել Պողոս առաքյալը երբ նրան Տէրն ասեց «իմ զօրութիւնը տկարութեան մէջ է ամբողջական դառնում» (2 Կորնթ. 12:9):

Աստվածամոր օրինակից բոլորս շատ սովորելու բաներ ունենք՝ հատկապես համբերություն և խոնարհություն: Եկեք այս Սբ. Ծննդյան տոներին զուտ արտաքին երևույթների փոխարեն (թէ ինչ պիտի ուտենք ու սեղաններին ինչ պիտի դնենք), մեր սրտերը բացենք Աշխարհի Փրկչի առջև ու Նրան սիրով ներս հրավիրենք մեր դռնից ներս ու երկյուղածությամբ ու սիրով պահենք այդ անգին հարաբերությունը նրա հետ ամբողջ կյանքում: Աստված օրհնի բոլորիս այս գեղեցիկ օրերին և միշտ: Քրիստոս ծնավ և հայտնեցավ: Ձեզ և Մեզ մեծ ավետիս:

------
Եթե սա քեզ մտորելու առիթ տվեց կամ օգտակար եղավ, խնդրում եմ դու էլ տարածիր քո ընկերների հետ: Մի գուցե նրանց նույնպես օգտակար լինի քօ շնորհիվ: «Տէրն օրհնի քեզ ու պահպանի քեզ, իր երեսը ցոյց տայ քեզ ու ողորմի քեզ։ Տէրն իր երեսը դէպի քեզ դարձնի եւ քեզ խաղաղութիւն պարգեւի»։ ԹՈՒԵՐ 6:24-26