Ինչքան կարող է երեխան բացասաբար ազդվել, երբ ծնողներն անընդհատ կռիվ են անում երեխաների ներկաությամբ

Ստրեսը մեր երեխաների կյանքում շատ շատ է: Հեռուստատեսությամբ շարունակ վատ բաներ են ցուցադրում ու վախ սփռում, վիդեո-խաղերում վայրագությունը շատ-շատ, դպրոցում ու փողոցում էլ իր հերթին: Ու ահա սրան ավելանում է այն վայրը, որը կարծես թէ անձեռնմխելի ապաստարան պետք է լիներ երեխաներ համար՝ ԸՆՏԱՆԻՔԸ: Ինչքան ստրեսայի ու վտանգավոր է երեխայի համար երբ նա միշտ ականատես է լինում ծնողների կռվին:

Այս հարցը երեխայի դաստիարակման չհաջողման ու ընտանիքին հարվածող չարիքներից մեկն է: Նույնիսկ ավելի վատ բան կա, երբ ծնողներն այնքան անզիճում են ու կորած իրենց բարկության մեջ, որ մոռանում են ամեն սրբություն ու նույնիսկ երեխաների ներկայությամբ երեխաներին օգտագործում իրար դեմ, իրենց տեսակետը զորացնելու և իրար արդարացնելու համար: Լավ կլինի եթե մեր ծնողներն այստեղ կիսեն իրենց փորձը մեզ հետ: Սիրելի ծնողներ դուք ինչպե՞ս էք պայքարում այս չարիքի դեմ, որ վախ ու անապահովություն կարող է սերմանել մեր երեխաների մեջ:

Իսկ մինչ այդ եկեք տեսնենք թէ ինչ է ասում Աստված երեխաների մասին, Սբ. Գրքում:

Մաթևոս 18:1-7 (սա շատ խոսուն է, մանավանդ վերջին նախադասությունը)
«Այն օրը աշակերտները մօտեցան Յիսուսին եւ ասացին. «Մեզնից ո՞վ է մեծ երկնքի արքայութեան մէջ»։ 2Եւ Յիսուս իր մօտ կանչեց մի մանուկ, կանգնեցրեց նրան նրանց մէջ 3ու ասաց. «Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, եթէ չդառնաք ու չլինէք մանուկների պէս, երկնքի արքայութիւնը չէք մտնի։ 4Արդ, ով իր անձը խոնարհեցնում է ինչպէս այս մանուկը, երկնքի արքայութեան մէջ նա՛ է մեծ։ 5Եւ ով որ իմ անունով մի այսպիսի մանուկ ընդունելու լինի, ի՛նձ կ՚ընդունի։ 6Եւ ով որ ինձ հաւատացող այս փոքրիկներից մէկին գայթակղեցնի, նրա համար լաւ կը լինի, որ նրա պարանոցից էշի երկանաքար կախուի, եւ նա սուզուի ծովի խորքը։»

Մաթևոս 18:10 (զգուշացում բոլորին և ծնողներին)
«Զգո՛յշ եղէք, որ այս փոքրիկներից մէկին չարհամարհէք. ասում եմ ձեզ, որ երկնքում նրանց հրեշտակները մշտապէս տեսնում են երեսն իմ Հօր...»

Մարկոս 10:13-15 (նկատեք որ Հիսուսն այստեղ բարկանում է, որ երեխաներին արգելում են իր մոտ գալ)
«Եւ նրան մանուկներ էին բերում, որպէսզի ձեռքը դնի նրանց վրայ։ Իսկ աշակերտները յանդիմանում էին նրանց, ովքեր բերում էին։ 14Երբ Յիսուս այս տեսաւ, բարկանալով սաստեց նրանց եւ ասաց. «Թո՛յլ տուէք այդ մանուկներին գալ ինձ մօտ եւ արգելք մի՛ եղէք նրանց, որովհետեւ Աստծու արքայութիւնը այդպիսիներինն է։ 15Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ, ով Աստծու արքայութիւնը չընդունի որպէս մանուկ, նրա մէջ չի մտնելու»։»

3 Հովհաննես 1:4
«Չունեմ աւելի մեծ ուրախութիւն, քան այն, երբ լսում եմ, թէ իմ որդիները ճշմարտութեամբ են ընթանում։»

Եփեսացիներ 6:4 (մամաներն այստեղ երևի ասեն "ճիշտ է," բայց սա բոլորիս է վերաբերում  )
«Հայրե՛ր, մի՛ զայրացրէք ձեր որդիներին, այլ մեծացրէ՛ք նրանց Տիրոջ խրատով եւ ուսումով։»

------------
Մոտ մի հարյուր հատ կամ ավել հատվածներ կան Աստուծո խոսքի մեջ երեխաներին վերաբերվող: Բոլորում հետևյալ միտքն է: Երեխաները օրհնություն են ծնողների համար: Այլ բառերով ասած՝ ներդրում (deposit) ծնողների կյանքում, որպես օրհնություն: Ծնողները կանչված են իրենց զավակներին մեծացնել Տիրոջ խրատով և ուսումով, որպեսզի նրան ճշմարտության մեջ ընթանան ու որպեսզի Տէր Հիսուսը չբարկանա ձեր վրա:

Գիտե՞ք, մենք շատ ժամանակ մտածում ուհետաքրքրվում էնք թէ ինչու մեր կյանքերում ոչինչ չի փոխվում, թէև Քրիստոսն այսպիսի սիրուն-սիրուն խոսքեր ու խոստումներ է տալիս Ավետարաններում: Սակայն մենք միշտ մոռանում էնք, որ մեր կյանքերի մեջ, մանր ու մեծ բաների մեջ մենք բարկացնում էնք Աստծուն: Ինքն ինչպե՞ս կարող է մեզ տալ մեր խնդրվածքները երբ մենք բարկացնում ենք Նրան: Օրինակ այս հարցի մեջ: Աստված հստակորեն բարկացավ երբ մարդիկ երեխաներին հեռու էին պահում Իրենից: «Երբ Յիսուս այս տեսաւ, բարկանալով սաստեց» նրանց, գրված է Մարկոսի ավետարանում: Ընթերցողներից շատերը այս բանին կարող է չհավատան, բայց եթե դուք ձեզ Քրիստոնյա էք համարու, ապա իմացեք որ այսպիսի բաներ կան ու որոշեք, դուք ուզում՞ էք Հիսուսի բարկությունը հարուցել:

Բայց լավ կլինի, որ որպես սկիզբ, հայրն ու մայրը մի օր նստեն ու զրուցեն այս բաների մասին ու պայմանավորվեն, որ ինչ էլ լինի, իրենք չկռվեն երեխաների ներկայությամբ: Խոսեք, քննարկեք, թեկուզ և բարկացեք (բայց նայեք որ արևը մայր չմտնի ձեր բարկությանվ վրա ու բարկության ժամանակ մեղք մի գործեք, ասում է Պողոս առաքյալը), բայչ ոչ երեխաների ներկայությամբ: Դուք նրանց պահապաններն ու դաստիարակներն եք: Աստված ձեզ երեխաներ է տվել, որպեսզի դուք նրանց լավ մարդ մեծացնեք: Մարդ որը գիտե ով է ինքը: Ճշմարտությամբ իքնագիտակցություն տանք ձեր երեխաներին: Աստուծո Արքայության համար արժանի զավակներ մեծացնեք: Նրանք ձեզ են նայում ամեն ինչի մեջ: Հանկարծ չլինի որ նրանց մեջ դառնաք վախի ու անապահովության սերմանողները:

Սիրելի ծնողներ ջան, սրբություններ կան որ ավելի բարձր են քան անձնական ամբիցիաները: Դուք եղեք առաջին զիճողը, լինեք հայր թե մայր, բայց ձգտեք առաջինը լինել բարկության կրակը հանգցնելու մեջ: Ոչինչ, մեկ մեկ էլ «տակ մնացեք» հանուն խաղաղության ու ավելի մեծ բան շահելու: Ճակատամարը կորցրեք, բայց պատերազմը հաղթեք: Աշարհն ասում է որ «տակ մնալը» լավ բան չի, բայց չէ որ տակից բռնելն ավելի դժար է ու ավելի շատ ուժ է պահանջում: Դուք եղեք այդ ուժեղը ձեր ընտանիքում վիճաբանության այդ պահին: Խաղաղությունն անմիջապես կգա: Հետո, ավելի հանգիստ պայմաններում կարող էք քննարկել ամեն հարց:


Մի վախեցրեք ձեր երեխաներին ձեր վիճաբանություններով: